Linguas cruzadas (4)
Por se aínda non o viches, aquí tes o documental
29.1.08
28.1.08
Linguas cruzadas (3)
O luns 21 tivo lugar a proxección do documental “Linguas Cruzadas” para o alumnado de 2º de bacharelato. O documental, persoalmente, pareceume bastante interesante, e ata me aventurarei a dicir que menos xente da esperada se aburriu durante a súa proxección. Contamos coa presenza dunha das autoras, María Yáñez, coa que mantivemos unha charla tras ver a súa obra.
A charla, como cabía esperar, comezou co silencio de sempre por parte do alumnado, co que María se viu obrigada a falar primeiro. Contounos que evitara entrevistar persoas relacionadas de forma profesional coa lingua porque o que lle interesaba era o que pensaba e falaba a xente de a pé, por dicilo dalgunha forma. Logo, co propósito de animarnos a falar, preguntounos que era o que nos chamara a atención do documental. Por suposto, a resposta foi o silencio. Vendo a situación, Concha viuse obrigada a interceder por nós e comentou unha interesante reflexión que puxera un dos seus alumnos nun traballo: dicía que todas esas persoas que falan castelán e consideran o tema da lingua galega moi importante son uns hipócritas. ¿Crédelo vós así? Hai moitas persoas, reflectidas no documental, que afirmaban que a perda do galego é algo que se debería evitar, que se debería facer máis por el. Incluso unha delas, nas súas diatribas, chegou a afirmar que o que non fala galego non ten identidade. Iso si, todas esas persoas deixaron moi claro que non falaban galego e que non tiñan pensado empezar nun futuro. ¿De verdade son uns hipócritas? Isto animou un pouco o coloquio, chegando a formulárense preguntas como: “¿É verdade que hai máis mozos ca mozas que falan galego?” ou “¿É peor visto que unha moza fale galego porque nela queda peor o falar “montuno” ca nun mozo?” O tema comezou a pórse interesante, pero as preguntas comprometidas non encontraron resposta porque, como sempre acontece nestes casos, nos salvou a campá. Animo os que quedaron coa palabra na boca ese día a que expresen as súas opinións aquí. ¡E que non teñan medo de dicir o que pensan, que non imos acusar a ninguén de hipócrita!
A charla, como cabía esperar, comezou co silencio de sempre por parte do alumnado, co que María se viu obrigada a falar primeiro. Contounos que evitara entrevistar persoas relacionadas de forma profesional coa lingua porque o que lle interesaba era o que pensaba e falaba a xente de a pé, por dicilo dalgunha forma. Logo, co propósito de animarnos a falar, preguntounos que era o que nos chamara a atención do documental. Por suposto, a resposta foi o silencio. Vendo a situación, Concha viuse obrigada a interceder por nós e comentou unha interesante reflexión que puxera un dos seus alumnos nun traballo: dicía que todas esas persoas que falan castelán e consideran o tema da lingua galega moi importante son uns hipócritas. ¿Crédelo vós así? Hai moitas persoas, reflectidas no documental, que afirmaban que a perda do galego é algo que se debería evitar, que se debería facer máis por el. Incluso unha delas, nas súas diatribas, chegou a afirmar que o que non fala galego non ten identidade. Iso si, todas esas persoas deixaron moi claro que non falaban galego e que non tiñan pensado empezar nun futuro. ¿De verdade son uns hipócritas? Isto animou un pouco o coloquio, chegando a formulárense preguntas como: “¿É verdade que hai máis mozos ca mozas que falan galego?” ou “¿É peor visto que unha moza fale galego porque nela queda peor o falar “montuno” ca nun mozo?” O tema comezou a pórse interesante, pero as preguntas comprometidas non encontraron resposta porque, como sempre acontece nestes casos, nos salvou a campá. Animo os que quedaron coa palabra na boca ese día a que expresen as súas opinións aquí. ¡E que non teñan medo de dicir o que pensan, que non imos acusar a ninguén de hipócrita!
Erea Fabeiro (2º Bach.A)
27.1.08
Linguas cruzadas (2)
Linguas cruzadas no IES Auga da Laxe (Gondomar)
21 de xaneiro de 2008
Algunhas opinións dos alumnos e alumnas de 2º Bach...
A min gustoume moito o documental. Eu son unha rapaza que sempre falou galego e estivo ben ver as opinións doutros rapaces da miña idade. Sorprendeume moito a muller coreana que quería aprender galego, pareceume fantástico. Opino o mesmo que algúns rapaces cando dicían que se escoita falar en galego máis aos rapaces que ás rapazas. A verdade é que coñezo moi poucas rapazas que falen galego.
O certo é que a reportaxe me pareceu moi interesante xa que os protagonistas eran xente normal e corrente, sen ningún título. Eu sentinme identificado co grupo dos neofalantes, aínda que xa falo galego desde hai anos.
O documental pareceume moi interesante.Eu son castelán-falante maioritariamente, pero gustaríame falar galego, ser neofalante, aínda que me resulta moi difícil.
Gustoume o documental porque non é o típico no que se mostran datos senón que se reflicte a realidade a través de testemuños reais.
Ver Linguas cruzadas foi unha moi boa experiencia para min. Nunca tiven ningún tipo de prexuízo cara ao galego, todo o contrario, pero ao ver este documental puiden coñecer as opinións doutra xente nova coma min.
Unha das cousas máis interesantes do documental foi que se desen a coñecer grupos musicais en galego. Eu, que escoito moita música, nunca oíra falar de ningún deles e iso non debería ser así porque me pareceron moi bos.
O que máis me gustou do vídeo foi a parte que tiña que ver co ámbito musical xa que a min me gusta moito a música e non coñezo grupos importantes que canten en galego.
Eu identifiqueime co grupo dos rapaces que foron educados en castelán e agora comezan a falar galego, cos que cambian de lingua segundo con quen falen, porque eu intento falar galego cando me falan en galego.
O documental pareceume moi interesante. Eu son castelán-falante e gustaríame empezar a falar galego, pero non encontro ámbitos onde facelo porque na miña casa comigo e co meu irmán falan en castelán e os meus amigos falan en castelán...
Gustoume moito o documental, o malo é que pasou moi rápido.
O documental gustoume, pareceume ben que a xente opinara sobre a súa lingua. Eu identifíqueime coas rapazas que estaban no botellón porque eu falo castelán sempre, pero gustaríame falar galego, por que non?
Sentinme identificada con algunhas persoas que dicían que os seus pais era galego-falantes pero que a eles os educaran en castelán. Ese é o meu caso e, aínda que agora son consciente da conflitividade das dúas linguas e podería falar o galego na casa, o certo é que me custa manter unha conversa natural e fluída nesta lingua.
O que máis me chamou a atención foron os comentarios que fixeron dúas mulleres de que lles prohibían falar galego no traballo. Paréceme incrible que a estas alturas aínda pasen cousas así, eu cría que este tipo de situacións estaban totalmente desaparecidas.
O documental gustoume moito, pareceume moi realista. Sentinme moi identificada coas dúas mozas que dicían que no traballo non lles permitían falar galego. O verán pasado traballei de camareira e a nosa xefa cos clientes non nos permitía falar en galego porque dicía que era unha cuestión de educación.
Gustoume especialmente que se mostrase que hai xente de fóra, como unha moza coreana por exemplo, que aprende a falar galego e que mostra un interese pola nosa lingua que ás veces nós non mostramos.
O documental gustoume moito, sobre todo porque opina a xente nova, que é de quen en realidade depende o futuro do idioma. Eu son castelán-falante e, aínda que me gustaría falar galego, non o fago. Podo ter así unha actitude hipócrita, pero a verdade é que non son quen de poñerme a falalo. Quizais este documental me fixera recapacitar para intentalo, creo que debería poñerse noutros centros educativos, a ver se reflxionamos un pouco.
"Linguas cruzadas" foi realmente interesante. Foi unha sopresa que fose tan ameno, cun enfoque interesante e mesmo un toque de humor que fixo que até os compañeiros que habitualmente "pasan de todo" prestasen atención.
A min pareceume unha reportaxe moi interesante e entretida e creo que reflicte moi ben todos os puntos de vista que existen sobre a nosa lingua. O grupo co que me sentín máis identificada foi o dos rapaces coruñeses xa que eu falo castelán sempre, porque sempre me falaron en castelán. Con todo, valoro moito que teñamos unha lingua propia e gustaríame, de verdade, que en Galicia se falase máis o galego, pero eu polo menos non son quen nestes momentos de dar o paso de cambiar de lingua.
Eu son neofalante, como algúns dos rapaces que aparecen no documental. E debo confesar que as persoas coas que máis me custa falar galego son aquelas que falan sempre esta lingua porque creo que son as que máis notan o meu cambio lingüístico e mesmo as que máis se mofan do asunto.
Gustaríame ser algunha desas persoas que pouco a pouco foron incorporando o galego como lingua natural á súa vida cotiá.
21 de xaneiro de 2008
Algunhas opinións dos alumnos e alumnas de 2º Bach...
A min gustoume moito o documental. Eu son unha rapaza que sempre falou galego e estivo ben ver as opinións doutros rapaces da miña idade. Sorprendeume moito a muller coreana que quería aprender galego, pareceume fantástico. Opino o mesmo que algúns rapaces cando dicían que se escoita falar en galego máis aos rapaces que ás rapazas. A verdade é que coñezo moi poucas rapazas que falen galego.
O certo é que a reportaxe me pareceu moi interesante xa que os protagonistas eran xente normal e corrente, sen ningún título. Eu sentinme identificado co grupo dos neofalantes, aínda que xa falo galego desde hai anos.
O documental pareceume moi interesante.Eu son castelán-falante maioritariamente, pero gustaríame falar galego, ser neofalante, aínda que me resulta moi difícil.
Gustoume o documental porque non é o típico no que se mostran datos senón que se reflicte a realidade a través de testemuños reais.
Ver Linguas cruzadas foi unha moi boa experiencia para min. Nunca tiven ningún tipo de prexuízo cara ao galego, todo o contrario, pero ao ver este documental puiden coñecer as opinións doutra xente nova coma min.
Unha das cousas máis interesantes do documental foi que se desen a coñecer grupos musicais en galego. Eu, que escoito moita música, nunca oíra falar de ningún deles e iso non debería ser así porque me pareceron moi bos.
O que máis me gustou do vídeo foi a parte que tiña que ver co ámbito musical xa que a min me gusta moito a música e non coñezo grupos importantes que canten en galego.
Eu identifiqueime co grupo dos rapaces que foron educados en castelán e agora comezan a falar galego, cos que cambian de lingua segundo con quen falen, porque eu intento falar galego cando me falan en galego.
O documental pareceume moi interesante. Eu son castelán-falante e gustaríame empezar a falar galego, pero non encontro ámbitos onde facelo porque na miña casa comigo e co meu irmán falan en castelán e os meus amigos falan en castelán...
Gustoume moito o documental, o malo é que pasou moi rápido.
O documental gustoume, pareceume ben que a xente opinara sobre a súa lingua. Eu identifíqueime coas rapazas que estaban no botellón porque eu falo castelán sempre, pero gustaríame falar galego, por que non?
Sentinme identificada con algunhas persoas que dicían que os seus pais era galego-falantes pero que a eles os educaran en castelán. Ese é o meu caso e, aínda que agora son consciente da conflitividade das dúas linguas e podería falar o galego na casa, o certo é que me custa manter unha conversa natural e fluída nesta lingua.
O que máis me chamou a atención foron os comentarios que fixeron dúas mulleres de que lles prohibían falar galego no traballo. Paréceme incrible que a estas alturas aínda pasen cousas así, eu cría que este tipo de situacións estaban totalmente desaparecidas.
O documental gustoume moito, pareceume moi realista. Sentinme moi identificada coas dúas mozas que dicían que no traballo non lles permitían falar galego. O verán pasado traballei de camareira e a nosa xefa cos clientes non nos permitía falar en galego porque dicía que era unha cuestión de educación.
Gustoume especialmente que se mostrase que hai xente de fóra, como unha moza coreana por exemplo, que aprende a falar galego e que mostra un interese pola nosa lingua que ás veces nós non mostramos.
O documental gustoume moito, sobre todo porque opina a xente nova, que é de quen en realidade depende o futuro do idioma. Eu son castelán-falante e, aínda que me gustaría falar galego, non o fago. Podo ter así unha actitude hipócrita, pero a verdade é que non son quen de poñerme a falalo. Quizais este documental me fixera recapacitar para intentalo, creo que debería poñerse noutros centros educativos, a ver se reflxionamos un pouco.
"Linguas cruzadas" foi realmente interesante. Foi unha sopresa que fose tan ameno, cun enfoque interesante e mesmo un toque de humor que fixo que até os compañeiros que habitualmente "pasan de todo" prestasen atención.
A min pareceume unha reportaxe moi interesante e entretida e creo que reflicte moi ben todos os puntos de vista que existen sobre a nosa lingua. O grupo co que me sentín máis identificada foi o dos rapaces coruñeses xa que eu falo castelán sempre, porque sempre me falaron en castelán. Con todo, valoro moito que teñamos unha lingua propia e gustaríame, de verdade, que en Galicia se falase máis o galego, pero eu polo menos non son quen nestes momentos de dar o paso de cambiar de lingua.
Eu son neofalante, como algúns dos rapaces que aparecen no documental. E debo confesar que as persoas coas que máis me custa falar galego son aquelas que falan sempre esta lingua porque creo que son as que máis notan o meu cambio lingüístico e mesmo as que máis se mofan do asunto.
Gustaríame ser algunha desas persoas que pouco a pouco foron incorporando o galego como lingua natural á súa vida cotiá.
23.1.08
Chega o Antroido!
Ide preparando disfraces e máscaras que chega a Festa do Antroido ao IES Auga da Laxe!. Haberá un gran baile, unha fantástica actuación sorpresa, un concurso de máscaras e, coma outros anos, o xa tradicional concurso de disfraces de grupos (lembrade que tedes que ser un mínimo de 5 persoas) con grandes premios para os mellores e para o grupo máis numeroso. O venres 1 de febreiro a festa rachada agarda por vós!. Non podedes perdela!
20.1.08
Unha xoia
A Señora Carmen é unha das compoñentes do grupo Malvela e agora, aos seus estupendos 82 anos, presenta o seu primeiro disco en solitario Na flor dos meus anos, editado por PAI Música. Nel, a Señora Carmen aparece acompañada por voces tan importantes como as de Dulce Pontes e Uxía (por certo, o seu novo disco promete) e por músicos como X. M. Budiño ou Rodrigo Romaní. Ademais, a palabra de Fran Alonso fai un marabilloso percorrido pola intensa vida desta muller. Para non perdelo!. Se queres saber máis, preme aquí.
13.1.08
Falará galego Indiana Jones algunha vez na súa vida?
O próximo 22 de maio estréase a cuarta entrega do famoso arqueólogo que levará por título Indiana Jones e o reino da caveira de cristal. En Cataluña parece que o intrépido aventureiro falará catalán. Falará galego polo tanto en Galiza?. Admítense apostas!.
4.1.08
Linguas cruzadas
Perviven os estereotipos que marcan os falantes de galego ou de castelán? Existe conflito por culpa da lingua? Que lle falta ao galego para estar normalizado? Linguas cruzadas é un documental de 50´que afonda na cuestión sociolingüística a través da xente nova, da primeira xeración da historia que tivo o galego como lingua oficial.
Xente de menos de 30 anos que creceu aprendendo galego na escola e escoitándoo na TVG e na RG. Co convencemento de que as experiencias e opinións desta xeración son a clave para entender o estado actual da lingua e os retos para o futuro, o documental recolle as opinións de máis de 35 persoas, centrándose en 5 personaxes que representan outros tantos paradigmas de falantes na mocidade actual.
Subscrever:
Mensagens (Atom)
